Rehabilitanci muszą wykazać się szeroką wiedzą w zakresie fizjologicznych podstaw rehabilitacji medycznej, patofizjologii, a także umiejętnej oceny sprawności wszystkich narządów. Niezbędne są także umiejętności wykonywania badań dodatkowych – klinometrycznych, testów instrumentalnych oraz z elektrodiagnostyki. Najważniejsze jest wdrożenie leczenia funkcjonalnego wraz z terapią zajęciową. Niezbędne jest też poszanowanie zasad koordynacji oraz ergoterapii.
Bez wątpienia ważna jest też wiedza psychologiczna oraz podstawy pedagogiki specjalnej. W żmudnym procesie rehabilitacji zdarzają się bowiem trudne chwile, gdy chorzy mają momenty zwątpienia, bo proces przywracania sprawności często jest bardzo powolny, a efekty na pierwszy rzut oka niezbyt widoczne.
Zadania rehabilitacji medycznej
Podstawowym zadaniem rehabilitacji medycznej jest praca na rzecz niepełnosprawnych lub osób z deficytem w obszarze fizycznym, albo psychicznym. Celem jest oczywiście przywrócenie pełnej sprawności lub możliwie maksymalnej sprawności – najczęściej ruchowej. Dzięki temu rehabilitowany będzie mógł w pełnym zakresie uczestniczyć w życiu społecznym czy zawodowym.
Rehabilitacja medyczna powinna być stosowana równocześnie z pozostałą częścią terapii. Ma to wpływ na kompleksowe leczenie i szybsze postępy w rehabilitacji, co bez wątpienia przekłada się na skrócenie czasu przeznaczonego na dochodzenie do pełni zdrowia. Do terapii często włącza się lekarzy wielu specjalności, by zespół o zróżnicowanych kompetencjach mógł całościowo nadzorować proces rehabilitacji. Mogą to być fizjoterapeuci, psychologowie, logopedzi, muzykoterapeuci czy lekarze wielu innych specjalności – w zależności od charakteru występującego schorzenia lub schorzeń. Należy bowiem pamiętać, że rehabilitacja jest nie tylko procesem medycznym, ale i społecznym, który powinien rozpocząć się jak najwcześniej.
